Posted by Αλφειός Ποταμός at 13:34
Μαΐ142020
δίνεις την εντύπωση πως έχεις συνηθίσει τόσο πολύ τη φυλακή, το άδικο, το ψέμα, τη στέρηση και τη μιζέρια, που δεν θα έφευγες για κάτι καλύτερο.
Αγαπημένοι μου φίλοι …
Δεν θέλω να σας κουράσω, μα όσα θέλω να σας πω δεν γράφονται σε δυο γραμμές….Την ψυχή μου σας ανοίΔεν θέλω να σας κουράσω, μα όσα θέλω να σας πω δεν γράφονται σε δυο γραμμές….Την ψυχή μου σας ανοίγω και σας προσκαλώ να τη διαβάσετε…Μην κοιτάτε τις σελίδες…απλά νιώστε με!!!
Δεν θέλω να σας κουράσω, μα όσα θέλω να σας πω δεν γράφονται σε δυο γραμμές….Την ψυχή μου σας ανοίΔεν θέλω να σας κουράσω, μα όσα θέλω να σας πω δεν γράφονται σε δυο γραμμές….Την ψυχή μου σας ανοίγω και σας προσκαλώ να τη διαβάσετε…Μην κοιτάτε τις σελίδες…απλά νιώστε με!!!
Γεννηθήκαμε όλοι στα χρόνια αυτά, τα παράξενα και πρωτόγνωρα, στον πλανήτη γαία…Μεγαλώσαμε κάνοντας όνειρα και σχέδια για τη ζωή μας, τα οποία είδαμε στην πορεία πως ήταν δύσκολο έως ανέφικτο να τα πραγματοποιήσουμε.
Δεν θέλαμε κάτι το άπιαστο, το εξωπραγματικό, απεναντίας…κοινές, απλές ανθρώπινες επιθυμίες είχαμε…
Μια καλή δουλειά με καλές αποδοχές, ένα ασφαλές αυτοκίνητο, ένα σπιτάκι με κήπο, κάποια ταξίδια στον κόσμο, έναν δυνατό έρωτα, μια ήρεμη ασφαλή ζωή…
Δεν θέλαμε κάτι το άπιαστο, το εξωπραγματικό, απεναντίας…κοινές, απλές ανθρώπινες επιθυμίες είχαμε…
Μια καλή δουλειά με καλές αποδοχές, ένα ασφαλές αυτοκίνητο, ένα σπιτάκι με κήπο, κάποια ταξίδια στον κόσμο, έναν δυνατό έρωτα, μια ήρεμη ασφαλή ζωή…
Μην έχοντας αυτά τα βασικά, ζητήσαμε ακόμα πιο απλά, δεδομένα πράγματα όπως η υγεία, η ηρεμία, η ελευθερία μας, να είμαστε καλά και κοντά σε αυτούς που αγαπάμε…
Όμως τους τελευταίους μήνες, είδαμε πως κι αυτά τα πολύ απλά και δεδομένα, είναι τόσο εύκολο να τα χάσουμε από τη μια στιγμή στην άλλη.Κι έπειτα από μια «φυλακή» εντός των σπιτιών μας, είδαμε πόσο εύκολο είναι να μας αλλάξουν οι «δυνατοί» την ζωή μας σε χρόνο ανύποπτο…
Είδαμε και βιώσαμε τη στέρηση της ελευθερίας μας, νιώσαμε την καταπίεση.
Είδαμε και βιώσαμε τη στέρηση της ελευθερίας μας, νιώσαμε την καταπίεση.
Μπήκαμε σε άλλους τρόπους εκπαίδευσης και ζωής, τους οποίους ακούγαμε πως ίσως κάποτε συμβούν αλλά νομίζαμε πως αυτό το κάποτε δεν αφορούσε εμάς, το δικό μας παρόν.Ακούγαμε για εκπαίδευση εξ αποστάσεως κι αναρωτιόμασταν τί είδους φρούτο είναι αυτό …Από το πρωί ετοιμάζω το ηλεκτρονικό μου μάθημα για την ηλεκτρονική μου τάξη….Έγινε και χαμπάρι δεν το πήραμε…
Το αναλυτικό πρόγραμμα των νηπιαγωγείων που μιλούσε για βιωματική μάθηση, κοινωνικοποίηση, μάθηση μέσω του παιχνιδιού, θυσιάστηκε για τα σχέδια των τρανών της γης…Κι εμείς δεν μιλήσαμε γιατί δόθηκε ως δεδομένο μπροστά στο θάνατο μας….
Προέχει η υγεία και η ασφάλεια αλλά για ποια υγεία και ποια ασφάλεια κανείς δεν μας εξήγησε.
Γιατί και η ψυχική υγεία είναι σημαντική, μα για αυτήν δεν νοιάζεται ο Π.Ο.Υ.
Γιατί και η ψυχική υγεία είναι σημαντική, μα για αυτήν δεν νοιάζεται ο Π.Ο.Υ.
Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας τεράστιας αλλαγής της ζωής μας, με πλήρη έλεγχο όλων των κινήσεων μας. Τέλος η ελευθερία μας. Έχουμε σχεδόν υποταχθεί…
Σας ακούω να μου λέτε, πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μπροστά σε όλο αυτό…γω και σας προσκαλώ να τη διαβάσετε…Μην κοιτάτε τις σελίδες…απλά νιώστε με!!!
Γεννηθήκαμε όλοι στα χρόνια αυτά, τα παράξενα και πρωτόγνωρα, στον πλανήτη γαία…Μεγαλώσαμε κάνοντας όνειρα και σχέδια για τη ζωή μας, τα οποία είδαμε στην πορεία πως ήταν δύσκολο έως ανέφικτο να τα πραγματοποιήσουμε.
Δεν θέλαμε κάτι το άπιαστο, το εξωπραγματικό, απεναντίας…κοινές, απλές ανθρώπινες επιθυμίες είχαμε…
Μια καλή δουλειά με καλές αποδοχές, ένα ασφαλές αυτοκίνητο, ένα σπιτάκι με κήπο, κάποια ταξίδια στον κόσμο, έναν δυνατό έρωτα, μια ήρεμη ασφαλή ζωή…
Γεννηθήκαμε όλοι στα χρόνια αυτά, τα παράξενα και πρωτόγνωρα, στον πλανήτη γαία…Μεγαλώσαμε κάνοντας όνειρα και σχέδια για τη ζωή μας, τα οποία είδαμε στην πορεία πως ήταν δύσκολο έως ανέφικτο να τα πραγματοποιήσουμε.
Δεν θέλαμε κάτι το άπιαστο, το εξωπραγματικό, απεναντίας…κοινές, απλές ανθρώπινες επιθυμίες είχαμε…
Μια καλή δουλειά με καλές αποδοχές, ένα ασφαλές αυτοκίνητο, ένα σπιτάκι με κήπο, κάποια ταξίδια στον κόσμο, έναν δυνατό έρωτα, μια ήρεμη ασφαλή ζωή…
Μην έχοντας αυτά τα βασικά, ζητήσαμε ακόμα πιο απλά, δεδομένα πράγματα όπως η υγεία, η ηρεμία, η ελευθερία μας, να είμαστε καλά και κοντά σε αυτούς που αγαπάμε…
Όμως τους τελευταίους μήνες, είδαμε πως κι αυτά τα πολύ απλά και δεδομένα, είναι τόσο εύκολο να τα χάσουμε από τη μια στιγμή στην άλλη.Κι έπειτα από μια «φυλακή» εντός των σπιτιών μας, είδαμε πόσο εύκολο είναι να μας αλλάξουν οι «δυνατοί» την ζωή μας σε χρόνο ανύποπτο…
Είδαμε και βιώσαμε τη στέρηση της ελευθερίας μας, νιώσαμε την καταπίεση.
Είδαμε και βιώσαμε τη στέρηση της ελευθερίας μας, νιώσαμε την καταπίεση.
Μπήκαμε σε άλλους τρόπους εκπαίδευσης και ζωής, τους οποίους ακούγαμε πως ίσως κάποτε συμβούν αλλά νομίζαμε πως αυτό το κάποτε δεν αφορούσε εμάς, το δικό μας παρόν.Ακούγαμε για εκπαίδευση εξ αποστάσεως κι αναρωτιόμασταν τί είδους φρούτο είναι αυτό …Από το πρωί ετοιμάζω το ηλεκτρονικό μου μάθημα για την ηλεκτρονική μου τάξη….Έγινε και χαμπάρι δεν το πήραμε…
Το αναλυτικό πρόγραμμα των νηπιαγωγείων που μιλούσε για βιωματική μάθηση, κοινωνικοποίηση, μάθηση μέσω του παιχνιδιού, θυσιάστηκε για τα σχέδια των τρανών της γης…Κι εμείς δεν μιλήσαμε γιατί δόθηκε ως δεδομένο μπροστά στο θάνατο μας….
Προέχει η υγεία και η ασφάλεια αλλά για ποια υγεία και ποια ασφάλεια κανείς δεν μας εξήγησε.
Γιατί και η ψυχική υγεία είναι σημαντική, μα για αυτήν δεν νοιάζεται ο Π.Ο.Υ.
Γιατί και η ψυχική υγεία είναι σημαντική, μα για αυτήν δεν νοιάζεται ο Π.Ο.Υ.
Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας τεράστιας αλλαγής της ζωής μας, με πλήρη έλεγχο όλων των κινήσεων μας. Τέλος η ελευθερία μας. Έχουμε σχεδόν υποταχθεί…
Σας ακούω να μου λέτε, πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μπροστά σε όλο αυτό…
Δεν υπάρχουν σχόλια